Ο άγγελός μου,

Ο άγγελός μου,
έχει μακριά ξανθά μαλλιά.
Κι όταν κοιτάει,
την πιο απίστευτη ματιά.
Ο άγγελός μου,
λάμπει όταν χαμογελά
και διώχνει μακριά για λίγο της ζωής μου τα στραβά.
Ο άγγελός μου,
έχει για μάτια δυό διαμάντια
στα παραμύθια θα΄ταν σίγουρα νεράιδα.
Έχει το πρόσωπο της κάτι μαγικό,
και όταν κλαίει, ο άγγελός μου, είναι σαν μικρό μωρό.
Ο άγγελός μου,
είναι σαν τριαντάφυλλο,
μπροστά της μοιάζω, χορταράκι τόσο άσχημο.
Είναι σαν ζωγραφιά που έκανε ο Θεός,
σαν ένα αστέρι που ερωτεύτηκε μια μέρα ο ουρανός.
Ο άγγελός μου.
όταν θυμώνει απομακρύνεται,
φεύγει μακριά, και στον εαυτό της κλείνεται.
Έχει ένα φόβο και ένα πόνο στην καρδιά,
κι όταν την βρήκα στην αυλή μου, είχε σπασμένα τα φτερά.
Ο άγγελός μου,
την νύχτα μου κρατά παρέα,
στην αγκαλιά της νιώθω τόσο-τόσο ωραία.
Μα ξημέρωσε η νύχτα,
κι έφυγε μακρυά.
Ο άγγελός μου,
σ' άλλον άνθρωπο κρατάει συντροφιά.
Ο άγγελός μου.
 

<<Ο άγγελός μου έχει χαθεί,
δεν θα'ρθεί...Δεν θα'ρθεί...
Ο άγγελός μου έχει χαθεί,
δεν θα'ρθεί...Δεν θα'ρθεί...>>
 

Ο άγγελός μου,
γράφει απάνω στο χαρτί,
για ό,τι την θλίβει και ό,τι την απασχολεί.
Ο άγγελός μου,
για ό,τι έχασε και ό,τι της πήρε η ζωή.
Για τα όνειρα που έχει κλειδωμένα στην ψυχή.
Ο άγγελός μου,
θέλει να φύγει απο 'δώ.
Απο ένα μέρος που αγαπώ όσο και μισώ,
θέλει να βγεί απ'τη φυλακή και να δεί τον ουρανό.
Το ξέρω θα τα καταφέρει,
δεν ανησυχώ γι αυτό.
Ο άγγελός μου,
βρήκε κρυψώνα μες τους στίχους μου και τώρα ζεί,
μές στους πιο όμορφους τους ήχους μου.
Σ'ένα γράμμα που μια μέρα μου 'χε στείλει,
σ΄ένα δάκρυ που μου κύλησε όταν δάκρυσε κι εκείνη.
Ο άγγελός μου,
μου είπε πως με εκτιμάει,
οτι με σέβεται, μα όχι πως με αγαπάει.
Και της το ΄χα πεί,
δεν μ'αγάπησε κανείς.
Και να που βγήκε αληθινό, το τραγουδάκι της ντροπής.
Ο άγγελός μου,
ίσως μου έχει πια θυμώσει,
για το αντίο που τα πάντα έχει προδώσει.
Μα δεν γίνεται αλλιώς,
δεν είμαι πια καλά.
Απ'τον πόνο, άγγελέ μου, προτιμώ την μοναξιά.
Ο άγγελός μου.
 

<<Ο άγγελός μου έχει χαθεί,
δεν θα'ρθεί...Δεν θα'ρθεί...
Ο άγγελός μου έχει χαθεί,
δεν θα'ρθεί...Δεν θα'ρθεί...>>