Μετριέται άραγε η αγάπη;

Σ αγαπάω, λέω ή λέμε. Και συμπληρώνουμε τη λέξη πολύ...Αλλά, τελικά, στην αγάπη υπάρχει πολύ και λίγο; Ωρες ώρες έχω την αίσθηση ότι η αγάπη είναι μια ευθεία. Χωρίς διακυμάνσεις. Η υπάρχει ή δεν υπάρχει. Οτιδήποτε άλλο, προσπαθεί να την φτάσει, αλλά δεν τα καταφέρνει γιατί δεν είναι εκείνη. Οταν είναι εκείνη, είναι απλή, σίγουρη και γαλήνια. Σαν την γραμμή που σβήνει όταν ο άνθρωπος κλείνει τα μάτια στην επίγεια ζωή και ανεβαίνει στην απόλυτη αγάπη. Ισως γι αυτό να λένε ότι η αγάπη είναι θάνατος...Και ναι...Είναι θάνατος η αγάπη.Όταν αγαπάμε δεν βλέπουμε μπροστά μας και δεν μας νοιάζει τίποτα.Κλείνουμε τα μάτια του σώματος και ανοίγουμε τα μάτια της ψυχής...Και ονειρευόμαστε.Μόνο ονειρευόμαστε.Μετριέται άραγε η αγάπη;Μπορώ να αγαπώ κάποιον πολύ και κάποιον άλλον πιο λίγο;Μπορώ να πω σε κάποιον "Σ'αγαπάω" και να μην το εννοώ όπως θα το εννοώ όταν το λέω σε κάποιον άλλον; Μπορώ να νιώσω αγάπη για κάποιον και την επόμενη στιγμή να τελειώσει; Όχι...Δεν μπορώ.Κανείς δε μπορεί. Αν αγαπήσεις θα αγαπήσεις για πάντα... Η αγάπη δεν μετριέται μα ούτε και τελειώνει... Λένε πως εκέι που τελειώνει η αγάπη αρχίζει το μίσος... Μπορώ να μισήσω άραγε κάποιον που κάποτε ορκιζόμουν πως αγαπούσα; Όχι. Αυτό είναι υποκρισία. Δεν ήταν αγάπη. Μα ενθουσιασμός.. Ίσως και έρωτας.. Ίσως... Πολλά ίσως... Μα όχι αγάπη. Όταν λέω "Σ'αγαπάω"... Οι αισθήσεις μου διεγείρονται...Και οι σκέψεις μου...Αυτές οι σκέψεις που ήταν τόσο πολλές χωρίς σταματημό... Τώρα βρίσκουν ένα τέλος... Το τέλος τους είναι η αρχή της θύμησής σου... Σ'αγαπάω αγάπη μου...