Περί Σ’ αγαπώ

Είμαι αυστηρός με την λέξη αγάπη και ειδικά με την λέξη σ’ αγαπώ.
«Γιατί να είσαι αυστηρός; Τι ξέρεις από αγάπη και λες ότι είσαι αυστηρός κιόλας;».
Θα απαντήσω το κλισέ και θα πω ότι ξέρω τι δεν είναι αγάπη ή καλύτερα ας εστιάσω στο σ’ αγαπώ.
Σε αυτήν την πόρνη λέξη, την χιλιοχρησιμοποιημένη λέξη σε αυτό το ψέμα και υποκρισία. Έχω πιάσει τον εαυτό μου στο παρελθόν όντας πιο μικρός και πιο ανώριμος συναισθηματικά
να λέει την λέξη σ’ αγαπώ. Γιατί όμως την είπα;
Τι ήθελα να κερδίσω μέσα από αυτή την υπέρτατη έκφραση ετεραξίας;
Αφού κατάλαβα τα κίνητρα μου έγινα αυστηρός.
Όχι μόνο μέσα από την προσωπική μου εμπειρία αλλά και από την παρατήρηση τ
ων λεγομένων των γύρω μου.
Δεν με έπειθαν πως αγαπούσαν και απλά περίμενα το πέρας του καιρού για να δω
αν έκανα λάθος ή όχι. Η αλήθεια ήταν ότι ήταν τόσο πασιφανές ότι κορόιδευαν τον εαυτό τους καθώς
και το αντικείμενο της αγάπης που δεν έκανα και καμιά δύσκολη παρατήρηση.

Στο παρελθόν είχα ένα κενό όσο αναφορά την κατάσταση της αγάπης.
Σκεφτόμουν ότι αφού δεν αγαπάω τον εαυτό μου – ναι δηλώνω ότι δεν τον αγαπάω
και αν υπάρχει κάποιος που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο για τον ίδιο ας έρθει να τα πούμε λίγο.
Σκεφτόμουν λοιπόν «αφού δεν αγαπάω τον εαυτό μου πως ξέρω τι είναι αγάπη και αφού δεν ξέρω τι είναι αγάπη πως μπορώ να πω σε κάποιον άνθρωπο ότι τον αγαπάω;»
Ένας από τους φίλους της ετερανάλυσης και δη ο πρώτος όλων με ξεμπέρδεψε.
Αναφέρω και πάλι πως δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια αυτό που μου είπε όσο ότι με ξεμπέρδεψε. Η αλήθεια ίσως είναι σχετική, αυτό το ψάχνω ακόμα. Είχα για καιρό αυτές τις σκέψεις
και τις είχα στο μυαλό μου μέχρι να μου έρθει μία πειστική απάντηση
ώστε να κουμπώσει μέσα μου και να πάω παρακάτω μέχρι να βρω κάτι άλλο φυσικά.
Από την άλλη σκεφτόμουν πως έχω φίλους και φίλες που νιώθω πως τους αγαπάω.
Εκεί τι γίνεται; Μήπως δεν αγαπάω ούτε αυτούς; Μήπως δεν αγαπάω κανέναν λοιπόν;
Και όσες φορές έχω πει ότι αγαπάω κάποιον του έχω πει ψέματα; Δεν θέλω να λέω ψέματα,
νιώθω βρώμικος όταν γίνεται αυτό, είναι αρρώστια που σε βαραίνει, είναι σαν να έχει σύννεφα μέσα σου και ο ήλιος έχει κρυφτεί. Σε άλλο post θα αναφέρω για την αλήθεια και το ψέμα.

Αν θες όμως να μιλήσεις για αγάπη θα πρέπει πρώτα να το ορίσεις.
Οι μιμιδιακές πεποιθήσεις που νομίζουμε πως ξέρουμε όλοι τι θα πει αγάπη δεν με καλύπτουν, τουλάχιστον όχι τις περισσότερες φορές. Νομίζω πως σε γραπτό λόγο δεν μπορώ να ορίσω έστω την δική μου αίσθηση τι εστί αγάπη. Σε μία συζήτηση ίσως να μπορέσω.
Τολμώ να πω ότι δεν μπορώ να την ορίσω γιατί την έχω νιώσει και θέλω να προσθέσω πως τα πραγματικά συναισθήματα δεν είναι εύκολο να τα πεις με λόγια.
Τα λόγια και τα συναισθήματα ίσως είναι μία από τις μεγαλύτερες πλαναισθήσεις του ανθρώπου.
Θα αναφέρω μία σημαντική γνώση ως επιχείρημα της αναφοράς μου.
Συγνώμη για την παρένθεση αλλά αξίζει. Η επικοινωνία των ανθρώπων περνάει από έξι στάδια, ναι έξι στάδια κύριε. Στο μυαλό μας έχουμε εικόνες, οι εικόνες γίνονται σκέψεις και οι σκέψεις γίνονται λόγια. Αυτά τα τρία στάδια από κάποιον που λέει κάτι. Αυτός που ακούει τώρα, παίρνει τα λόγια,  τα κάνει σκέψεις και μετά αυτές γίνονται εικόνες.
Δηλαδή από την εικόνα που είχε ο ένας ομιλητής μέχρι να φτάσει στην εικόνα του ακροατή περνάνε άλλα τέσσερα στάδια. Πολύ πιθανόν να χάνεται η μπάλα εκεί.
Βέβαια εμείς δεν είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε παρά μόνο αν ήμασταν επιστήμονες και κάναμε τα ανάλογα πειράματα, το ότι το γνωρίζουμε θεωρώ ότι βοηθάει αρκετά.
Συνεπώς μου είναι δύσκολο να πω με λόγια για την αγάπη γιατί μπορεί να κάνω μεγάλο σφάλμα και επειδή δεν έχω καθίσει πραγματικά να το κάνω, ίσως στο μακρινό παρελθόν α
λλά δεν νιώθω σίγουρος για κάτι. Ήμουν ξεκάθαρος από την αρχή
ότι προτιμώ να τοποθετηθώ στην λέξη σ’ αγαπώ και όχι στην λέξη αγάπη. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει την διαφορά ή θα πρέπει να του το εξηγήσω ιδιαιτέρως ή να μην συνεχίσει να διαβάζει – ορθώς θα θεωρεί ότι λέω βλακείες ή ας κάνει τέλος πάντων ότι θέλει.
Και εδώ να τονίσω την λέξη θέλω, εις το επανιδείν για την σημασία του Θέλω.

Επειδή ξέφυγα, να θυμίσω ότι είχα κενό όσο αναφορά την αγάπη ως προς τα οικεία μου πρόσωπα και αν ήμουν ειλικρινείς ως προς τον εαυτό μου λέγοντάς τους πως τους αγαπάω.
Είχα φτάσει σημείο μία φίλη μου λέει σ’ αγαπώ και εγώ να της λέω «ευχαριστώ».
Τι μου είπε ο φίλος μου; Αν και πάει καιρός μου είπε « Μέσα μας υπάρχει η αγάπη από πριν, δεν την ανακαλύπτουμε εμείς απλά υπάρχει.
Μερικοί άνθρωποι μας ενεργοποιούν αυτό το συναίσθημα χωρίς απαραίτητα να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Γι’ αυτό μερικές φορές νιώθουμε να αγαπάμε από τον ήλιο, την ζωή γενικότερα, μέχρι κάποιο πρόσωπο. Άλλες φορές πάλι όχι».
Στο παρελθόν πίστευα ότι, ή αγαπάς ή όχι, ότι δεν έχει μέση λύση.
Η σκέψη του φίλου με ξεμπέρδεψε και το μόνο που έχω να αντιμετωπίσω είναι αν είμαι ειλικρινής όταν το λέω. Έχω πολύ καιρό να πω σ’ αγαπώ ακόμα και σε σχέση που πάει πολύ καλά και υπάρχουν έντονα συναισθήματα.
Γιατί; Μα γιατί όταν υπάρχουν άλλα συναισθήματα μεταξύ ζευγαριών τότε αυτό δεν είναι αγάπη. Έρωτας μπορεί, πάθος μπορεί, ανάγκη των άλλων μπορεί, αγάπη όχι. Όχι γιατί τα προγραφόμενα εμποδίζουν την ανάπτυξη της αγάπης και αν θέλετε την γνώμη μου καλώς συμβαίνει.

Συμβαίνει καλώς αλλά κακώς τα μπερδεύουμε. Σκεφτείτε κάτι. Εσύ νεαρά. Είσαι ερωτευμένη με έναν άνδρα ή και γυναίκα, ερωτευμένη με ένα αντικείμενο. Τον\την θες πολύ και νιώθεις πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εκείνον\η.
Όταν σου πει ότι σ’ αγαπάει ειδικά πάνω σε ένα κρεβάτι ή σε μία ειδυλλιακή εκδρομή ή κατά την επιστροφή από ένα ταξίδι πάνω σε ένα καράβι με μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Εκεί νεαρά το μόνο που σου λείπει είναι τα πραγματικά φτερά γιατί με το μυαλό σου έχεις φύγει πέρα από τον ουρανό.
Νιώθεις την πραγματική ευτυχία. Θα σε στεναχωρήσω γιατί κυνικά και ειλικρινά θα σου πω ότι… δεν.. είναι ευτυχία αυτό. Πλήρωση της ετεραξίας είναι. Τι είναι η ετεραξία;
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει αυτή η λέξη ή είναι απλά μία κατασκευή δικιά μου. Ετεραξία εστί η αξία από τον άλλο ή τους άλλους. Έχουμε μάθει και όσοι δεν το έχουν μάθει ας το μάθουν τώρα ότι εμείς οι άνθρωποι, αυτά τα πλάσματα σε τούτη την γη έχουμε ανάγκη να μας βλέπουν οι άλλοι. Να ξέρουμε ότι οι γύρω μας ενδιαφέρονται για μας. Γιατί κύριε; Μήπως φαντάζεσαι τον λόγο;
Γιατί έχουμε ανάγκη να νιώθουμε ζωντανοί μέσα από τα μάτια των άλλων.
Ναι, νιώθουμε ζωντανοί με αυτόν τον τρόπο. Έτσι λέγοντας σε αγαπώ είναι σαν να λες στον άλλο και όχι οποιοδήποτε άλλο « εγώ σ’ αγαπώ, κοίτα με, εγώ που είμαι εδώ μπροστά σου και σε κοιτάζω στα μάτια θέλω να ξέρεις πως σ’ αγαπώ, εγώ  εδώ.
Έχω ανάγκη να το ξέρεις και περιμένω κάτι και από σένα, έχω ανάγκη να πάρω κάτι από σένα, σου λέω πως σε αγαπάω, κοίτα με. Δώσε μου».
Τι λες κύριε; Αν όμως ό άλλος σου πει πως δεν σ’ αγαπάει τι κάνεις; Γκρεμίζεσαι, ο εγωισμός σου και η ανάγκη της ετεραξίας γίνεται θυμός και αδικία. Όταν σου πει και ο άλλος πως σε αγαπάει τότε λαμβάνεις όλη την έγκριση από τον άλλον.

Τώρα πως καταλαβαίνουμε ότι λέμε ψέματα σε εμάς ότι αγαπάμε και εν συνεχεία στο αντικείμενό μας; Εν καιρώ κύριε.
Όταν περνάει το πάθος, ο έρωτας χάνεται ως δια μαγείας και τα σημάδια της μη αγάπης εμφανίζονται. Όταν η ρουτίνα δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο με συνεχής καυγάδες, θυμούς και τσακωμούς. Η μη αγάπη είναι ευθέως ανάλογη με την μη σωστή διαχείριση της σχέσης. Γιατί και εδώ η διαχείριση παίζει ρόλο.
Όταν αγαπάς πραγματικά τότε έχεις κατανόηση. Καταφέρνεις να δεις μέσα από τα προβλήματα και σκέφτεσαι πως απλά θα περάσει ότι και να είναι αυτό που οδηγεί σε μία ρήξη.
Για να αγαπάς κάποιον και θες να μείνεις μαζί του (γιατί μπορεί να τον αγαπάς αλλά επειδή πλέον έχεις άλλες ανάγκες πρέπει να φύγεις) θα πρέπει να ξέρεις τι θες, να έχεις επιλέξει τον άλλον καθώς και ο άλλος εσένα, να νιώθεις εμπιστοσύνη και σιγουριά.
Για να συμβαίνουν όλα αυτά τα τέρατα πρέπει να ξέρεις τον εαυτό σου. Συνεπώς πώς να αγαπήσεις κάποιον αν δεν ξέρεις σε γενικές αλλά και ειδικές γραμμές τι σου γίνεται;

Ο Δαλάι Λάμα μου έχει πει ότι την αγάπη την βρίσκεις με δύο τρόπους.
Μέσα από τον διαλογισμό ή μέσα από το άλλο άτομο. Μέχρι τούτη τη στιγμή που γράφεται αυτό όλα αυτά είναι ιδανικές σκέψεις και απόψεις για τους πολλούς.
Να αναφέρω ότι έχω συναντήσει ζευγάρια που νιώθω ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο. Το σ’ αγαπώ στην ηλικία των 17 – 24 είναι δύσκολο να είναι ειλικρινές.
Η αγάπη εν τω μεταξύ έρχεται με την τριβή, την υπομονή, την προσωπική δουλειά και την καλλιέργεια.

Θυμάμαι όταν έλεγα σ’ αγαπώ και το λέω με πάσα ειλικρίνεια ότι περίμενα να πάρω κάτι, περίμενα να με “δει” ο άλλος, να αλιεύσω κι άλλα συναισθήματα από το αντικείμενο.
Όταν αγαπάς δεν υπάρχει αντικείμενο, υπάρχει εγώ και εσύ, υπάρχει η δική μου ζωή με την δική σου, μαζί.

Πως καταλαβαίνεις ότι αγαπάς κάποιον. Είναι πιο απλό θαρρώ. Όταν μπορείς να τον αφήσεις να φύγει από σένα αν το θέλει.
Όταν τον αφήνεις ελεύθερο να κάνει αυτό που θέλει μέσα στα όρια που έχετε ορίσει. Όταν προσπαθείς να ξεπερνάς τις ηλίθιες σκέψεις και ανησυχίες που σε κάνουν να ζηλεύεις αλόγιστα και τείνεις να χειραγωγήσεις τον άλλον.
Όταν δεν του ζητάς να φερθεί όπως εσύ θες. Για να μη νομίζει κανείς πως αυτός που γράφει είναι κανένας «μάγκας» και κάνει όλα τα παραπάνω σας λέω πως και εγώ βρίσκω ζόρια.
Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό και προσπαθώ όπως λέει και ο κύριος Μπουκάι να είμαι αυτοεξαρτώμενος.
Πάντως αν κάποιος προσπαθεί μπορεί να καταφέρει να είναι ειλικρινής μέσα του και να μην πέφτει στα ίδια του τα μάτια.

Γιατί όλο αυτό λοιπόν; Γιατί τόσα λόγια; Είναι ένα θέμα πολύ σημαντικό στις σχέσεις που δημιουργεί πόνο, πολύ πόνο.
Όλοι έχουμε γνώσει και αυτή τη γνώση προσπαθώ να μεταφέρω. Το δύσκολο μετά είναι αφού έχεις μάθει τις λάθος συμπεριφορές και σκέψεις που σε βασανίζουν να φερθείς όπως πρέπει, με αξιοπρέπεια δηλαδή.
Αυτό είναι το πιο δύσκολο.

Όμως πως αντιστέκεσαι στην εγγενή ανάγκη για ετεραξία σε μία τρυφερή στιγμή να μην πεις κάτι που δεν το εννοείς παρά μόνο να πάρεις παραπάνω από όσα μπορεί να σου δώσει κάποιος μέχρι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή;
Μετά από ένα πολύ καλό σεξ, εν συνεχεία με τρυφερές στιγμές και το μυαλό άδειο μα και χορτάτο, πώς γίνεται να μην βγει στην επιφάνεια η ανασφάλεια με το φόβο μήπως χάσεις αυτό που έχεις μέχρι τώρα και σε ακινητοποιεί στην ιδέα αυτή ή να στο πάρει κάποιος άλλος;
Πως ρισκάρεις να μην το κλειδώσεις όλο αυτό με μία λέξη,
Σ’ αγαπώ; Γίνεται κύριε. Αναφέρω με υπερηφάνεια πλέον ότι γίνεται, δύσκολα αλλά γίνεται.

Σύντομο σ’ αγαπώ = ανάγκη για ετεραξία, ανάγκη για αποδοχή στο μέγιστο ίσως βαθμό, ανασφάλεια μήπως χάσω ότι έχω, συναισθηματική χειραγώγηση.

Μπορεί κάποια θηλυκή ύπαρξη ή ένας συναισθηματικός και ανασφαλής άρρεν να ρωτήσει να έχω αγαπήσει ποτέ.
Ναι έχω αγαπήσει αλλά επειδή δεν ήμουν έτοιμος για να προχωρήσει όλο αυτό αποφάσισα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου αλλά και με την κοπέλα γιατί είχα παραπάνω ανάγκες.
Μην ισχυριστεί κανείς ότι φοβήθηκα γιατί όταν αγαπάς δεν φοβάσαι και έπειτα φεύγεις, αν είσαι πολύ ερωτευμένος μπορεί να φύγεις και τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει στις γυναίκες.
Αλλά κύριε, σας παρακαλώ, μην μπλέκετε τον έρωτα ή το άρρωστο αυτό συναίσθημα με την αγάπη, σε παρακαλώ, είναι «έγκλημα».