Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Friendship vs. Love

Friendship is a quiet walk in the park with the one you trust.
    
Love is when you feel like you are the only two around.
Friendship
is when they gaze into your eyes and you know they care.
    
Love is when they gaze into your eyes and it warms your heart. 

Friendship is being close even when you are far apart.
    
Love is when you can still feel their hand on your heart
     when they are not near.
 

Friendship is hoping that they experience the very best.
    
Love is when you bring them the very best. 

Friendship occupies your mind.
    
Love occupies your soul. 

Friendship is knowing that you will always try to be there
     when in need.
    
Love is when you will give up everything to be at their side. 

Friendship is a warm smile in the winter.
     Love is a warming touch that sends a pulse through your heart.
Love is a beautiful smile to which nothing compares:
     A tender laugh, which opens your heart,
     A single touch that melts away your fears,
     A smell that reminds you of the tenderness of heaven,
     A voice that reminds you of the innocence of youth.
 

Friendship can survive without love.
    
Love cannot live without friendship.

Υπάρχουνε στιγμές.... :/


Υπάρχουνε στιγμές που δεν μπορώ
Όσο κι αν προσπαθώ
Να σε βγάλω από το μυαλό

Υπάρχουνε στιγμές που ακόμα εγώ

Για σένα μόνο ζω
Και πάω να τρελαθώ

Μια στιγμή φτάνει μόνο να σε θυμηθώ

Τα μάτια κλείσω αμέσως τάση είσαι εδώ
Κάνω τα χέρια μου αγκαλιά για να σε κλείσω μέσα, έλα
Κρυμμένη είσαι πάλι στο μυαλό μου μέσα
Έκανα τόσα για να καταφέρω να σε σβήσω
Τόσες βραδιές, αχρείαστες, τόσα βήματα πίσω
Τι δεν θα έδινα να ζήσω ξανά και ξανά την κάθε μας στιγμή
Την πρώτη αγκαλιά τα πρώτα φιλιά
Τόσα έκανα να σε κερδίσω
Και την ψυχή τώρα να τα αφήσω, να τα γκρεμίσω
Γύρισε πίσω, σου φωνάζω δυνατά
Γύρισε πίσω, να η φωνή πίσω γυρνά άδεια
Άδεια από ψυχή από καρδιά
Άδεια από ζωή από συναίσθημα
Υπάρχουνε στιγμές που σε αγαπώ
που σε μισώ, μα πάλι είμαι εδώ
και σε ζητώ

Υπάρχουνε στιγμές που δεν μπορώ

Όσο κι αν προσπαθώ
Να σε βγάλω από το μυαλό

Υπάρχουνε στιγμές που ακόμα εγώ

Για σένα μόνο ζω
Και πάω να τρελαθώ
 

Τι να την κάνω την ζωή τώρα χωρίς εσένα
Τι φάρμακο να πάρω για να βγω από τα χαμένα
Πως θα γίνει να μάθω να ζω για μένα
Πως… να γίνουνε τα περασμένα ξεχασμένα
Ήσουνα για μένα ήλιος ήσουν ζωή
Ότι πολυτιμότερο θα βρει κανείς πάνω στη γη
Ήσουν εσύ… ο άνθρωπος μου, ο σύντροφος μου
Γύρω από σένα γυρνάει ο κόσμος ο δικός μου
Δεν ξέρω αν θέλω να φύγω να εξαφανιστώ
Αμνησία να πάθω, να σε ξεχάσω… να λυτρωθώ
Δεν ξέρω αν θέλω να σωθώ
Ή μέσα σε μια θάλασσα από αναμνήσεις να πνιγώ
Μα θέλω να σε δω… αυτό το ξέρω… μακριά σου υποφέρω
Κάνε κάτι σου λέω αργοπεθαίνω
Υπάρχουνε στιγμές που σε αγαπώ, που σε μισώ
Μα ακόμα είμαι εδώ… και σε ζητώ

Υπάρχουνε στιγμές που δεν μπορώ

Όσο κι αν προσπαθώ
Να σε βγάλω από το μυαλό

Υπάρχουνε στιγμές που ακόμα εγώ

Για σένα μόνο ζω
Και πάω να τρελαθώ

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Σε μία τόση δα στιγμή

Έχεις άραγε σκεφτεί πότε πόσο πολύτιμα είναι όλα αυτά που θεωρείς δεδομένα, δικά σου, έχεις διανοηθεί πότε πως όλα αυτά μπορεί να φύγουν μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου?
Έχεις οραματιστεί πότε πως θα 'ταν η ζωή χωρίς να έχεις δίπλα σου την οικογένεια σου, έχεις κλάψει με λυγμούς πότε όταν κάποιος που αγαπούσες έφυγε και δεν είναι πλέον κοντά σου?
Μην ξεγελιέσαι από τον χρόνο, όλα παρέρχονται, οι περασμένες στιγμές σε κοιτούν, σε μέμφονται, μιλώ γι' αυτά που φύγαν και γι' αυτά που έπονται, γιατί τα λάθος λόγια που 'χεις πει δεν επιστρέφονται.
Μιλώ για όλα εκείνα που δεν εκτιμάς που ξεχνάς ή που φοβάσαι να τους πεις πως τα αγαπάς, μιλώ γι' αυτά που κάθε μέρα προσπερνάς, που σε περιμένουν κάθε μέρα σπίτι όταν γυρνάς...
Σαν ένα φίλο, αγαπημένο, παιδικό σου...
Σαν ένα μήνυμα απλό στο κινητό σου...
Σαν ένα χάδι της μητέρας στα μαλλιά σου...
Σαν ένα παθιασμένο φιλί απ' την κoπελιά σου...
Πράγματα τόσο μικρά μα τόσο πολύτιμα, πράγματα που δεν θεωρείς μεγάλο ζήτημα, πράγματα καθημερινά, συνηθισμένα που έχεις μάθει δυστυχώς να θεωρείς δεδομένα...


Σε μια τόση δα στιγμή, οι αποχρώσεις του γκρι, με του χρόνου το πινέλο χρωματίζουν τη γη, και βουτώντας στην παλέτα βάφουν μαύρη τη ζωή, όταν κάποιος από 'μας το άσπρο δεν ήθελε να δει.
Τα όμορφα συνήθως βρίσκονται μπροστά μας, δεν μας αφήνει να τα δούμε η άγνοια μας, κι όταν τα χάσουμε ή φύγουνε μακριά μας δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν τα δάκρυα μας.
Το κάθε αύριο θολό είναι κι απρόβλεπτο, τα πάντα αλλάζουν μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο, γι' αυτό όταν γελάς να θυμάσαι και το γιατί, γιατί τα πιο πολλά χαμόγελα σβήνουν πριν το πρωί.
Και όσα κάνει ο χρόνος δεν μπορείς ν' αλλάξεις, τα λόγια δεν αλλάζουν, ίσως τώρα πράξεις, μια τόση δα στιγμή είναι αρκετή για να σου πει πως πρέπει κάθε μια μέρα σου ν' αδράξεις.
Ζήσε τώρα το τώρα κι όχι αργότερα, ζήσε μ' όσα έχεις, μη θες περισσότερα, βουτά στην ζωή πριν μείνουν μόνο απόνερα, γιατί όσα έχουμε είναι τα πιο όμορφα όνειρα...

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Επέστρεφε

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

ΙV.
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ'ακούς ;
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ'ακούς ;
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό,μ'ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει,μ'ακούς
Είμ'εγώ,μ'ακούς ;
Σ'αγαπώ,μ'ακούς ;
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας,μ'ακούς ;
Πού μ'αφήνεις,πού πάς καί ποιός,μ'ακούς
Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ'τούς κατακλυσμούς ;
Οί πελώριες λιάνες καί τών ηφαιστείων οί λάβες
Θά'ρθει μέρα,μ'ακούς
Νά μάς θάψουν κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θά μάς κάνουν πετρώματα,μ'ακούς ;
Νά γυαλίσει επάνω τούς η απονιά,ν'ακούς
Τών ανθρώπων
Καί χιλιάδες κομμάτια νά μάς ρίξει
Στά νερά ένα-- ένα , μ'ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ,μ'ακούς
Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία,μ'ακούς
Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό,μ'ακούς ;
Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά,μ'ακούς ;
Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω
Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δέν πάω ,μ'ακους
Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί,μ'ακούς ;
Τό λουλούδι αυτό τής καταιγίδας καί μ'ακούς
Τής αγάπης
Μιά γιά πάντα τό κόψαμε
Καί δέν γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς,μ'ακούς ;
Σ'άλλη γή,σ'άλλο αστέρι,μ'ακούς
Δέν υπάρχει τό χώμα δέν υπάρχει ο αέρας
Πού αγγίξαμε,ο ίδιος,μ'ακούς
Καί κανείς κηπουρός δέν ευτύχησε σ'άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες,μ'ακούς
Νά τινάξει λουλούδι,μόνο εμείς,μ'ακούς ;
Μές στή μέση τής θάλασσας
Από τό μόνο θέλημα τής αγάπης,μ'ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ'ακούς ;
Μέ σπηλιές καί μέ κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου,άκου
Ποιός μιλεί στά νερά καί ποιός κλαίει -- ακούς;
Είμ'εγώ πού φωνάζω κι είμ'εγώ πού κλαίω,μ'ακούς
Σ'αγαπώ,σ'αγαπώ,μ'ακούς;

Tο μονόγραμμα!

Θά πενθώ πάντα -- μ'ακούς; -- γιά σένα,
μόνος,στόν Παράδεισο


ΙΙΙ.

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ'αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ'αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ'έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τ'αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ'αγαπώ καί σ'αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν'αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ'αλλού φερμένο
Δέν τ'αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ'ακούς ;
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Τι είναι η φιλία;

"Τι είναι φίλος μια ψυχή, που κατοικούν σε δύο φορείς;" - Αριστοτέλης
True friendship is perhaps the only relation that survives the trials and tribulations of time and remains unconditional. A unique blend of affection, loyalty, love, respect, trust and loads of fun is perhaps what describes the true meaning of friendship. Similar interests, mutual respect and strong attachment with each other are what friends share between each other. These are just the general traits of a friendship. To experience what is friendship, one must have true friends, who are indeed rare treasure.


Friendship is a feeling of comfort and emotional safety with a person. It is when you do not have to weigh your thoughts and measure words, before keeping it forth before your friend. It is when someone knows you better than yourself and assures to be your side in every emotional crisis. It is when you can sleep fighting and get another morning with a better understanding. Friendship is much beyond roaming together and sharing good moments, it is when someone comes to rescue you from the worst phase of life. Friendship is eternal.


Different people have different definitions of friendship. For some, it is the trust in an individual that he / she won't hurt you. For others, it is unconditional love. There are some who feel that friendship is companionship. People form definitions based on the kind of experiences they have had. This is one relation that has been nurtured since time immemorial. There are famous stories about friends in mythologies of different religions all over the world. They say a person who has found a faithful friend has found a priceless treasure.


Psychologically speaking, friendship may be defined as 'a dynamic, mutual relationship between two individuals. As children become friends, they negotiate boundaries within which both partners function'. This helps them to function like healthy individuals in life as they learn to draw a line as and when needed in a relation. This greatly helps in the emotional development of an individual. However, any relation needs constant nurturing and development from all the people that are involved in one. Friendship cannot survive if one person makes all the effort to sustain it without any mutual recognition from others.


Since friendship starts the moment a child starts socializing, the kind of friends that the child chooses should be taken care of till the time he / she learns to differentiate between right and wrong. Wrong peers or lack of socializing can lead to severe psychological traumas and disorders, finally leading to social maladjustment. The correct peer group is essential for the development of the personality of a child. Both positive and negative experiences refine the personality of the individual. Thus it is essential that you find friends who are compatible with you on an emotional and psychological basis.



ΠΟΙΗΜΑ ΑΓΑΠΗΣ

Το χάσαμε κι αυτό το ηλιοβασίλεμα.
Κανείς δεν μας είδε εμάς χεράκι, χεράκι το βράδυ εκείνο
όπου έπεφτε η γαλάζια η νύχτα και εσκέπαζε τον κόσμο.
Απ' το παράθυρο μου είδα μόνος εγώ
τη φιέστα του ηλιογέρματος ψηλά στ χάη.
Και πότε, πότε σαν πυρακτωμένο κέρμα
κράταγα ένα κομματάκι ήλιο στην παλάμη μου.
Και σε συλλογιζόμουν με τη καρδιά σφιγμένη
από κείνο εκεί το σφίξιμο που ξέρεις πως με κυβερνάει.
Λέγε μου, που ήσουνα?
Με τι κόσμο?
Και τι τους έλεγες?
Και γιατί ακαριαία με κυριεύει ακέριος ο έρωτας εμένα
μόλις νιώσω μοναχός, με σένανε μακριά μου?
Μου 'φυγε το βιβλίο που πάντα ανοίγω το βραδάκι
και σα λαβωμένο κουτάβι γλίστρησε
κι έπεσε στα πόδια μου το παλτό.
Μα όλο φεύγεις εσύ, φεύγεις τα βράδια
με το δειλινό παρέα που πιλαλάει και αφανίζει τ' αγάλματα.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Νοιώθω έτσι, για πάντα.

Είμαι και είσαι εγώ

και όπου βρίσκεσαι βρίσκομαι

και είμαι απλωμένος σε όλα τα πράγματα

κ’ από όπου θέλεις μπορείς να με μαζέψεις.

Μαζεύοντας εμένα μαζεύεις τον εαυτό σου…

Κοντά σε σένα βλέπω εμένα και όταν σε θέλω,

θέλω τον εαυτό μου και όταν είμαστε μαζί,

εύχομαι ποτέ να μην τελειώσει η ζωή.

Αν νοιώθω έτσι για πάντα…

Σ' αγαπάω

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς;
Είμ' εγώ, μ' ακούς; Σ' αγαπάω, μ' ακούς;
Πού μ' αφήνεις, που πας, μ' ακούς;
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς; για μας, μ' ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ' ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ 'ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ' ακούς;
Σ' αγαπάω, σ' αγαπάω, μ' ακούς;
Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,
όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να' χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ' αγαπάω... Μ' ακούς;

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.

Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

14 Φλεβάρη



14 Φλεβάρη
πάντοτε μαζί μακάρι
είσαι τ’ άλλο μου μισό
χρόνια μας πολλά μωρό μου


έχω περάσει τα 25
κι η καρδιά μου μοιάζει 5
έχω μέσα μου ζωή
έχω μέσα μου ζωή


στην κατηφόρα πατάω γκάζι
τίποτα δε με τρομάζει
έχω δρόμο να τραβήξω
έχω όνειρα πολλά


σου τραγουδάω μόνο το ένα
την αγάπη μου για σένα
να κρατάς σαν φυλαχτό
ακόμη κι όταν θα χαθώ


έχε πίσω τις αναμνήσεις
ποτέ σου μην τις σβήσεις
γιατί αυτά είναι που θα μείνουν
από μέσα σου δεν σβήνουν


14 Φλεβάρη
κι ο έρωτας φωτιά έχει πάρει
δυο φιλιά σου απόψε δωσ’ μου
γι’ όλα τα λεφτά του κόσμου


14 Φλεβάρη
πάντοτε μαζί μακάρι
είσαι τ’ άλλο μου μισό
χρόνια μας πολλά μωρό μου


ότι έχω ζήσει έως τώρα
μου ‘χουν δώσει μία φόρα
για ν’ αντέξω στη βροχή
στους κεραυνούς σ’ όλα μαζί

όσοι έρωτες κι αν ήρθαν
ήταν σαν να μην υπήρχαν
σ’ έχω ερωτευτεί
σ’ έχω ερωτευτεί

14 Φεβρουαρίου 2011 του Αγίου Βαλεντίνου.
Η γιορτή των ερωτώμενων.

Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί σου και εσυ το ιδιο μαζί μου… ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ…..<3